16-05-2016 Yine Karanlığa Gömülmüş Bir Gece

Kelebeğim

Bugün nasılsın? Ben hiç iyi değilim. Yine aradım seni telefonu açtın sesin iyi geliyordu hatta benden daha mutluydun. O anda bende mutlu olmuştum, sesin bir ömre bedeldi. Sonra çocukla  oyun oynaman gerekiyormuş kapatıcam dedin. Sadece beynim zonkladı biraz kalp atışlarımı tüm vücudumda hissettim sonra olduğum yerde 10 dakika hareketsizce bekledim, belki bir umut geri ararsın diye, Aramadın gözümden birkaç damla yaş geldikten sonra telefonun ekranını açıp ses kaydını tekrar dinledim sonra bir daha, bir daha da ve defalarca ben sensizlikten üşürken sen orada mutluydun, göz yaşlarımı sildim, kendime dedim ki niye ağlıyorsun salak o orda zaten mutlu. İşte ben sırf sen mutlusun diye gülmeye başladım sonra, anlamsızca. Hatırlıyor musun? O günü deniz kenarında dizime yatmıştın, hayallerimdeki saçların dizlerimin üstündeydi sırf rahatsız olma diye, dizimden kafanı kaldırma diye kendimi zor tuttum saçlarını ellememek için. sen hiç bunların farkına bile varamadın. ben bunları senin okuyup beni sevmen pişman olman için yazmıyorum. Bir nebzede olsa içimi satırlara döküp kelimelerle anlatılamayacak sevgimi işte bu satırlarda anlatıyorum. Ne kadar basit demi 5 kuruş bile vermeden savurulan ön yargılar, senin “seni sevmediğime inanmaman gibi”. Normal bir hayatım olsun istedim daha düne kadar dışarı bile çıkmaktan korkan birisiydim, topluma sevdiğim insanlar tarafından kazandırıldım. Sen çıktığında karşıma hayatı öğrendim. Takıntılarım vardı, kimseyi sevme kimseye aşık olma diyen doktorumu değiştirdim, haklıymış en çok korktuğum şey seni kendimden koruyamamak. Sen benim kelebeğimsin ama kanatların kırılmış uçamıyorsun uçmayı denedikçede yoruluyorsun sonra ben geldim yanına keşke erken gelseydim uçmaya çalışırken gelseydim de destek olsaydım. Vazgeçmişsin pes etmişsin hayatta yapılacak en büyük yanlışı da pes ederek yapmışsın, ne için dua ediyorum biliyor musun? İnşallah yüce rabbim senin kanadını kıranları karşıma çıkarır. Kabulleniyorum duygusal biriyim hiç olduğum gibi değil, hatta bu satırları yazarken bile ağlıyorum sensiz geçen gecelerin acısına ağlıyorum uyku tutmuyor bilgisayarımı açıp bunları yazıyorum. Derdimi anlatacak çok insan var ama hiç biride sen gibi yaralarımı saramıyor, bırak yaralarımı sarmayı elimden tutup kaldırmıyorlar bile sadece dinleyip dinleyip kafa sallamakla yardım ettiklerini sanıyorlar, bak düştüğüm bu çamurdan bu sefer kalkamıyorum elimden tutmuyorsun, aslında kanatların kırılmış bile değil sadece onarılmaya ihtiyaçları var. Daha fazla söze gerek yok senin de canını sıkmıyalım geçmişin var nasıl olsa, varsın yanan benim canım olsun bakarsın bir gün hatanı anlarsın. Ben ısrarla her gün tekrar seni ararım, sen açmasanda olur o sinyal seslerine alıştım ne de olsa. Gözlerimin içine bakarken yalan söyleyemiyorsun onu anladım ve telefon gerçektende özgürlüğü kısıtlıyor kelebeğim. Bir gün yanımda olursan hep yapmak istediğimi yaparım, dağ evinde doğayla iç içe sadece sen ve ben geceleri yıldızları izleyip özgürlüğü düşünmek, sabahları senin yanında uyanıp gözlerine bakarak kahvaltı yapmam gibi. Bir ihtimal bunu okuyorsan hayallerimdekilerin filmlerde olduğunu söyleyeceksin ama ben şimdiden hayallerimi gerçekleştirmek için hazırlıklara başladım bile tek eksiğim sensin. Bak saat ne çabuk 2 olmuş sensiz bir gece yarısı daha o verdiğin balı yanıma alırım biraz ona bakarak senin kokun aklıma gelir sonra yine senin seslerinle belki uyur kalırım. İyi geceler yaralı kelebeğim korkma benimle uç gökyüzüne melekler hep senin yanında olsun dert sana uğramasın.

15-05-2016

Saçma gelebilir bunları yazmam ama okumayacaksın bunları sonuçta yani öyle umuyorum. Bunu yazma sebebim biraz olsun kimseye anlatamadıklarımı buraya yazıp rahatlamam. Aslında yazmaya önceden başlayacaktım ama istemedim içimde tutmak istedim. Galiba bu saat ’ten sonra da her gece yazmayı düşünüyorum. Bir günlüğe yazar gibi değilde sana bir şeyleri anlatır gibi yazıcam hep. Bu gün nasılsın kelebeğim, dur tahmin ediyim yine iyi sin her zaman ki gibi kötü olsan bile hep iyisin kabul et kötü olduğun günler sesinden ve yazdıklarından belli ediyorsun her şeyi. Bu güne kadar her gün sürekli seni aradım ya açmadın ya açtın yorgundun ya da yanında annen vardı. Belkide benimle konuşmak istemiyorsun, bunu biliyorum ama ben de napiyim sesini biraz duymam gerek. Keşke hep yanında olsam, yanındayken daha mutluyum en azından duygularını saklıyamıyorsun. Bana hiç inanmayacaksın inanmak istemeyeceksin. Biraz empati yaptıktan sonra anlayabildim senin hâlinide. senden tekrar özür dilerim seni 2 sefer bırakıp gittiğim için ama hepsi bir sinirle olmuş şeylerdi ve her seferinde geri geldim seni bırakmayacağımı biliyordum zaten. İlk başta her şey çok güzeldi. Hatırlasana 3 gün beraber sabahladık. Günaydın mesajı atmanı özledim. Şimdi ise senden geriye kalan günde sadece bir kere 1-2 dakikalık canlı sesin sonra kayıtlı seslerinden attığın mesajlarından birkaç fotoğrafından yetiniyorum. Öyle çok seviyorum ki diğer insanlarla gülerken aklıma geliyorsun. Bazen düşünüyorum da sen bana hiç gelmedin ben kafamda kurduğum hayali bir senle mi yaşıyorum. Keşke geçmişini unutabilsen dünle bugün arasında kavga edersen yarınını kaybedersin bunu unutma. Bugün aramak istemiyorum seni çok sıkmıyım.