Sen teslim olmuşsun ne olacaksa olsun deyip, sevmişsin. Sen alabileceğin en doğru karar yerine, yapabileceğin en güzel hata yerine, yaşayabileceğin en güzel duygu yerine sevileni koymuşsun.
Sen kaybolmaya razı olmuşsun, mahvolmayı tükenmeyi bile kabul etmişsin. Ve acısı acın olmuş ömrünü ömrüne katmışsın.
Kendine dair her şeyden vazgeçmeyi göze almışsın, unutmuşsun kendini. Geceye küsmüşsün, hayallerini değiştirmişsin baştan sona. Kafandaki sesleri umursamaz olmuşsun, içinde yaşayan güçleri boş vermişsin. Ait olmuşsun sen bütün benliğinle.
Sen bitmeyi göze almışsın. Sanki en fena günlerini unutmuşsun, yine yaşam bulmuşsun. Bir çift ve tek ruh, tek soluk olmuşsun. Sığınacağın yuvanı bulmuşsun. Gözyaşında saklayıp bir daha ağlamamayı kabul edeceğin ruhu bulmuşsun. Gerçek dünyayı bile artık yaşanılabilir bulmaya başlamışsın. Düşüncelerin dolmuş, içinden taşmış. Kontrolünü kaybetmişsin, dinle sen çoktan delirmişsin ki bu delilikten de memnunsun.
şimdi korkuyorsun. Asla dediğin tüm tekrarlarının beşeri acılarının seni yakmasından korkuyorsun. Sen kırılıp tam toparlanmışken paramparça olabilme ihtimalin yüzünden geri çekiyorsun kendini. Sevmeyi hissetmek istiyorsun, ağlamak istiyorsun. Kendini kaybedip sevilenin ruhunda yine bulmayı istiyorsun. Sonunu düşünmeden, biraz sonrası için endişe etmeden sırf sevmek istiyorsun fakat yorulmuşsun. Sanki her şeyi yaşamış da bıkmış gibisin. Pişmanlıklarında boğuluyorken yeni pişmanlıklara hazır değilsin. sonsuz bir girdaba sürüklenmeyi bütün kalbinle istiyorsun lakin çırpınacak gücün kalmamış. Kelimelerden korkuyorsun, kendini anlatamamaktan korkuyorsun. Aldığın bütün kararları bozup kendinle yeni bir iç savaşa girecek kadar güçlü de değilsin. Ruhunda mevcut olan bütün güven duygusu emilip bulunmaz olmuşken, yeni bir güveni en baştan en yıkılmaz haliyle işlemeye çalışıyorsun. Ve sevmeyi seviyorsun. Ve ne olacaksa olsun deyip teslim oluyorsun. nedeniyse sen aşık olmuşsun, mevcut olan her şeyi köşelere itip, ruhunun tamamına sevileni doldurmuşsun.