Hayat Hep G*tünü Bize Çevirdi

Niye bilgisayarın üstüne bu kadar düşüyorsun diye soruyorlar. Başka dostum yok diyorum. Anlamsızca 1-2 saniye baktıktan sonra "ben varım" diyorlar. Ben insanlar yerine bilgisayarlarla konuşmayı tercih ediyorum.

Bu yaşta insanlarla konuşarak bir yere varamam. Şu anda sadece bilgisayarım olsun yeter başka kimseye ihtiyacım kalmaz o varken. Hem iyi hem kötü günümde yanımda olur, bazen yaptıklarıyla miğdemi bulandırır ama onu ne yapsada çok severim. Onun hastalanma ihtimalini ortadan kaldırmak içinde çok iyi bakarım ona. Hangi bir insanla sıkılmadan aylarca birlikte oturabilirsiniz, tabi ki de kimseyle. Ben ise kendimi bildim bileli bilgisayarın başındayım. Küçüktüm bisikletimi almaya giderken arabaya çarpılmamla başladı her şey. Ayağım 2 yerinden kırıldı. Sonra babam vakit geçirmem için bilgisayar aldı. Daha okula bile başlamamıştım o zamanlar. O günden sonra ben normal çocukluğumu hiç yaşayamadım. Diğerleri gibi hiç eve üstümü kirleterek gelmedim; çünkü hep bilgisayarın başındaydım. Kimsem yoktu bilgisayara sarıldım. Gerçek hayatta ezildim, sanal ortamda ezdim. Hiç bir kızla konuşamamıştım dahi. Şimdi ise ilk defa sevdiğim bir kızı kaybettim. Bunun acısını da size burdan anlatsam inanmassınız.

Şimdiye kadar hep hayali karakterlerime aşıktım. Şimdi ise hayali karakterlerimden güzel ve daha iyi birini buldum. Hiç bir şey hayallerdeki gibi yolunda gitmiyor. Işte bu yüzden hep hayal kurarım hayallerde her şey yolundadır.