Sensiz Yaşayacak Kadar Ne Yaptım

Ben içimi yazarak döküyorum, yazınca rahatlıyorum. Satırlarda son bulduruyorum dertlerimi. Yazmak çok güzel, keşke her insan bir şeyler yazsa, bir kitap okusa. Işte bu bloggerı da sevdiğim kıza armağan edicem. sürekli yazıcam hep yazıcam onun haberi olmayacak ama ben yazıcam, eğer o yanımda olsaydı zaten yazmazdım, belki yazardım mutluluğumuzu yazardım bu seferde, ne güzel olurdu dimi. Ama benimle olmak istemiyor kendinden soğutma çabalarında hep, ama ben onunla mutlu olmak istiyorum. Bana inanmıyor, güvenmiyor ama ne yapalım varsın inanmasın bir gün belki hata yaptığını anlar gözünün önündeki fırsatları kaçırdığını anlarda dizi ni döver. Ben akıl payı olurum ona sonra belki benim sayemde daha mutlu olur ben ise onun mutlu olduğunu gördükçe kafayı yerim, zaten delirmek üzereyim. Bir gün severmi sizce beni, gelirde ellerimden tutarmı. Tutsa ne iyi olur dimi. Kurduğum bir hayalde çok mutluyduk ben bilgisayarda oldukça kendimi geliştirmiştim, evimiz vardı bahçesi vardı bahçenin içinde her renk çiçek vardı bu çiçekleri eve taşındığımızda onunla birlikte dikmiştik, ağaçlar vardı meyve ağaçları ıhlamur ağaçları ilkbahar geldimi her yer güzel kokardı aynı o gibiydi bahçenin kokusuda onun kokusunda da ormanın tüm doğal kokuları var gibiydi sanki. Evimiz dubleksti 2. kattan dönen bir merdivenle balkondan bahçeye inen bir merdiven vardı. Dünyanın tüm kötülüklerinden arındırılmış bir bahçeydi orası, akşamüstü çaylarını hep orada içerdik bakmaya doyamazdım ona o bahçenin içinde. Işte hayallerde her şey yolundadır bu yüzden severim hayalleri. Gülüşünden kırmızı laleler açacak ve şimdi bu baharda antalyanın bütün lalerini katletmek isteyen bir yürek düşünün. Aralarına çöküp bütün çıklıklarını dökerek laleri yolan öldüren.